नोकरको घरमा खबर गरिदिनुस न

रा सुनेर बाबुको मनमा चिसो पस्यो । तैपनी उनले छोरालाई लोलाई फकाई सुताए । यो पटक पनि भोली पल्ट उठ्दा त आमा ओच्छयानमा मरीराखेकि रहिछन् ।
यसरी एक महिना बिचमा आफ्नो बावु आमालाई गुमाएको मा सोकाकुल भएका उनलाई आफ्नो बुढेसकालमा जन्मेको छोराको बोलीमा भगवानले बास गरेको रहेछन भन्ने लाग्यो ।
अनि फेरि त्यस्को लगभग एक महिना पछी एक रात त्यो बालक फेरि भट्भटाउन थाल्यो, भोली आमासंग पशुपति जाने तर बुवा भने स्वर्ग जाने । अब भने उनको होस हवास उड्यो । छोराको कुराले उनलाई छटपटी बनायो । उनको कानमा बारम्वार छोराको त्यहि कुरा गुन्जीरहयो । सुतिरहेकी श्रीमतिलाई उठाएर हांलसम्म घटेका कुराहरु बताए । अनि हतार हतार आफूले चिनेको डाक्टरको घर तिर लागे । डाक्टरले राम्रोसंग चेक गरेपछी भने, पिर नगर्नुहोला शरिरको सबै अंगहरु अती नैराम्रो अबस्था छ । तै पनि उनको मन मानेन् । अनि डाक्टरसंग अनुरोध गरि त्यो रात डाक्टरको घरमा नै बिताए । भोली पल्ट उज्यालो भएपछी घर फर्किरहेका उनले टाढैबाट आफ्नो घरमा धेरै मानिसहरुको भिड देखे अनि त्यहि भिडको बिचमा सुक्क सुक्क रोई राखेकि आफ्नी श्रीमतिलाई देखेर टाढैबाट चिच्याए, कालेकि आमा हेर म ज्युउदै छुमलाई केहि भएको छैन । उताबाट रुन्चे स्वरमा श्रीमतिको जवाफ आयो, हजुरले छिटो हाम्रो नोकरको घरमा खबर गरिदिनुस न उ मर्यो भनेर